هزینه‌های پنهان و تأثیرات زیست محیطی NFT

افزایش آگاهی از آسیب‌های زیست محیطی جهانی و تغییرات آب و هوایی ناشی از پیشرفت تکنولوژی باعث شده است تا کارشناسان و هنرمندان صنعت تاثیرات و ضررات زیست محیطیNFT‌ ها را زیر سوال ببرند. علیرغم افزایش فوق العاده محبوبیت این نوع دارایی‌های دیجیتال در سال گذشته، هنوز برای به دست آوردن داده‌های معتبر برای ارزیابی خطرات زیست محیطی NFT‌ها زود است. با وجود انتشار برخی ارقام، هیچ یک از این داده‌ها توسط کارشناسان خارجی بررسی نشده است و هنوز نمی‌توان آنها را قابل اعتماد دانست.

 آیا NFT‌ها برای محیط زیست مضر هستند؟

هنرمند دیجیتال بیپل، که اثر خود را “Everydays: The First 5000 Days” به قیمت خیره کننده 69 میلیون دلار در کریستیز فروخت، به آینده ای پایدارتر برای NFT‌ها اعتقاد دارد و متعهد شد که آثار هنری او کربن خنثی خواهند بود. او فکر می‌کند که می‌تواند با تخصیص بخشی از بودجه‌اش به انرژی‌های تجدیدپذیر، پروژه‌های حفاظتی و توسعه فناوری کاهش انتشار CO2، انتشار گازهای گلخانه‌ای NFT خود را جبران کند.

سایت هایی مانند carbonfyi به هنرمندان در محاسبه ردپای کربن خود کمک می‌کند، بر این اساس Beeple برای جبران انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از یکی از مجموعه‌های خود، باید 5000 دلار برای جبران اثرات زیست محیطی خود کمک کند. Beeple و دیگر هنرمندان برجسته تصمیم گرفتند برای فروش NFT‌های کربن خنثی و جمع آوری سرمایه برای Open Earth Foundation به این سازمان بپیوندند. این سازمان غیرانتفاعی توسعه پایدار و همبستگی را از طریق هنر و آموزش تشویق می‌کند.

این بودجه خاص به توسعه فناوری بلاک چین برای پاسخگویی به آب و هوا اختصاص یافت. هر هنرمند و اثر هنری 60 تعدیل کربن دریافت کرد و متعهد شد که ردپای NFT خود را برای ایجاد تأثیر خالص آب و هوایی مثبت جبران کند.

 ردپای کربن NFT چقدر است؟

در حالی که تعیین دقیق تاثیرات و ضررات زیست محیطیNFT‌ ها حدودی غیرممکن است، تخمین‌های مختلف می‌تواند ایده‌ای از ردپای کربن یک NFT به ما بدهد. به عنوان مثال، وزن یک اثر هنری تک نسخه در اتریوم 220 پور (100 کیلوگرم) CO2 است که معادل یک ساعت پرواز است.

هنرمند دیجیتال Memo Akten حدود 18000 NFT را تجزیه و تحلیل کرد و به این نتیجه رسید که میانگین ردپای کربن NFT معادل بیش از یک ماه مصرف برق برای افراد عادی ساکن در اتحادیه اروپا است.

 بررسی تأثیر فناوری بر محیط زیست به زمان انقلاب صنعتی برمی‌گردد، زمانی که فرآیندهای تولید جدید با پیشرفت تکنولوژی تسهیل شد. چنین پیشرفتی همچنین افزایش آسیب‌های زیست‌محیطی را نشان داده است که به طور خاص امروزه، مراکز داده و استخراج ارز دیجیتال را به‌ویژه برای محیط‌زیست مضر می‌دانند.

 مراکز داده زیرساختی از رایانه‌های شبکه ای هستند که سازمان‌هایی مانند گوگل یا آمازون از آنها برای ذخیره سازی، پردازش یا توزیع مقادیر زیادی داده از راه دور استفاده می‌کنند.

هنگامی‌که ما یک ایمیل یا پیام واتس اپ ارسال می‌کنیم، اطلاعات ما از یکی از این مراکز داده عبور می‌کند و برای عملکرد موثر و خنک کردن تجهیزات نیاز به مصرف انرژی بالایی دارد.

مراکز داده یک درصد از تقاضای جهانی انرژی را تشکیل می‌دهند. تخمین زده شده است که افزایش استفاده از اینترنت در طول همه گیری باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای تا 3.2 میلیون تن دی اکسید کربن شده است. برای درک تأثیر چنین ارزیابی، در نظر بگیرید که یک تن متریک تفریبا به انداره وزن تقریبی یک خودرو یا معادل CO2 تولید شده از رانندگی از سانفرانسیسکو به آتلانتا می‌باشد.

هر فرآیند دیجیتالی انرژی مصرف می‌کند. طبق گزارش تحقیقاتی نزدک، صنعت بانکداری جهانی، برای مثال، حدود 263.72 تراوات ساعت در سال انرژی مصرف می‌کند.از سوی دیگر، بیت کوین (BTC) محبوب ترین اما پر انرژی ترین بلاک چین و ارز دیجیتال جهان کمی‌کمتر از نیمی‌از آن را مصرف می‌کند.

استخراج ارزهای دیجیتال عامل نگرانی دیگری برای پیامدهای زیست محیطی است. تاثیر آن شبیه به مراکز داده است. در حالی که در سال‌های اخیر داده‌های بیشتری به‌ویژه در مورد استخراج بیت‌کوین بدست آمده است، اما هنوز نمی‌توان تأثیر زیست‌محیطی واقعی فناوری بلاک چین را تخمین زد زیرا بر معیارها، علل و فرآیندهای مختلف مورد استفاده، متکی است.

 به عنوان مثال، تفاوت قابل توجهی بین فناوری بلاک چین با الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) وجود دارد. در ادامه این مقاله نگاه عمیق تری به تفاوت این دو خواهیم پرداخت.

 اکثر NFT‌ها بر اساس فرآیند استخراج اثبات کار در شبکه اتریوم معامله و ذخیره می‌شوند. PoW نوعی الگوریتم اجماع است که به بیشترین مصرف انرژی نیاز دارد، و همین موضوع باعث ایجاد مباحثی میان کارشناسان آب و هوا بحث در مورد اثرات زیست محیطی NFT‌ها شده است.

هنرمندان دیجیتال، اتریوم را برای فروش هنر دیجیتال خود انتخاب می‌کنند، زیرا این ارز دیجیتال پس از بیت‌کوین دومین ارز دیجیتال با ثبات و قابل اعتمادتر است. علاوه بر این، اتریوم برای تراکنش داده‌ها فراتر از تراکنش‌های ارزهای دیجیتال با استفاده از قراردادهای هوشمند طراحی شده است و آن را به یک پلتفرم جذاب برای انواع مختلف موارد استفاده تبدیل می‌کند.

NFT‌های ذخیره شده در اتریوم چقدر مضر هستند؟

مطالعات مختلفی در مورد مصرف انرژی ارزهای دیجیتال وجود دارد، اما همه آنها ارقام متفاوتی را گزارش می‌کنند. منصفانه است که ارزیابی کنیم که بین 30 تا 70 درصد از استخراج ارزهای دیجیتال از انرژی‌های تجدیدپذیر حاصل می‌شود، اما این یک تخمین مبهم و گسترده است و صراحتاً به اتریوم محدود نمی‌شود.

 استخراج اتریوم کمتر از نیمی‌از انرژی استخراج بیت کوین را به کار می‌گیرد. آخرین برآورد دقیق در سال 2018 محاسبه کرد که این پلتفرم تقریباً برابر با میزان برقی است ایسلند مصرف می‌کند.

هر ساله اتریوم ظاهراً حدود 44.94 تراوات ساعت انرژی الکتریکی مصرف می‌کند که معادل مصرف برق سالانه کشورهایی مانند قطر و مجارستان است. تقریباً 21.35 متریک تن دی اکسید کربن در جو آزاد می‌کند که با ردپای کربن سودان قابل مقایسه است.

هر تراکنش اتریوم با استفاده از اتر (ETH) به عنوان سوختی که به طور شفاف روی بلاک چین ثبت می‌شود، اجرا می‌شود، بسته به میزان داده‌های تراکنش، درصد سوخت و همچنین تأثیر انتشار آن نیز متفاوت است. NFT‌ها به دلیل چندین تراکنشِ درگیر در فرآیند آن از جمله ضرب، ارائه پیشنهاد، ترید و انتقال مالکیت، اقلام دیجیتالی پر حجمی‌هستند. شفافیت تراکنش امکان ارزیابی مستقیم ردپای NFT را فراهم می‌کند

آنچه مورد بحث است این است که NFTها تا چه حد بر انتشار کربن ناشی از استخراج اتریوم تأثیر قابل توجهی می‌گذارند. مطمئناً NFTها از یک تراکنش ساده انتقال پول در اتریوم انرژی بیشتری مصرف می‌کنند. اما باید توجه داشت که استخراج اتریوم پیش از ایجاد NFTها نیز صورت می‌گرفت و باعث آلودگی محیط می‌شد. برای مقایسه، می‌توانیم هواپیما یا قطاری را بدون در نظر گرفتن تعداد سرنشینان فرض کنیم.

 از سوی دیگر، اگر تعداد فزاینده‌ای از مردم NFT‌ها را ایجاد، ترید و ذخیره کنند، تعداد فزاینده‌ای از تراکنش‌های انرژی‌بر ایجاد می‌شود و متعاقب آن انتشار کربن افزایش می‌یابد. در اصل، میزان تأثیر NFT‌ها بر تراکنش‌های اتریوم و آسیب رساندن به محیط، موضوع ساده ای نیست.

 اثبات کار در مقابل مصرف انرژی اثبات سهام

فناوری بلاک چین به سرمایه گذاران NFT اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به واسطه، دارایی‌های دیجیتالی را خریداری کرده، بفروشند یا ذخیره کنند. با این حال، این تراکنش‌ها در حال حاضر نیاز به دانش فنی دارند، زیرا ممکن است اجرای آنها چالش برانگیز باشد.

 به همین دلیل، بازارهایی مانند Opensea یا Rarible انتخاب‌های مورد علاقه هنرمندانی هستند که به دنبال یک تجربه یکپارچه و ساده هستند. با این حال، این بازارها و بسیاری دیگر از بازارها، مبتنی بر بلاک چین اثبات کار اتریوم هستند که از نظر انرژی بسیار ناکارآمد است و از زمانی که NFT‌ها این پلتفرم را اشباع کرده اند، هزینه‌های بالایی ایجاد کرده است.

جایگزین‌های بلاک چین پایدارتری نسبت به PoW بر اساس الگوریتم اجماع اثبات سهام پدید آمده‌اند که 99 درصد انرژی کمتری نسبت به بلاک‌چین‌های PoW مصرف می‌کند و با NFT‌های زیست‌محیطی‌تر شناسایی می‌شود. با این حال، این بلاک چین‌ها پرخطر تلقی می‌شوند، زیرا معمولاً در بازار جدیدتر هستند و بیشتر در معرض هک شدن هستند.

 دلیل اصلی این که چرا این شبکه‌ها برای خریداران هنری که می‌خواهند اطمینان حاصل کنند که آثار هنری شان ناپدید نمی‌شوند یا روزی پشتیبانی نمی‌شوند، جذابیت کمتری دارند، نیز همین موضوع است. علاوه بر این، این پلتفرم‌ها هنوز حجم قابل توجهی در مقایسه با پلت فرم‌های مشابهِ کمتر پایدار خود ندارند و خرید و فروش سریع را برای هنرمندان دشوارتر می‌کند.

 همانطور که هنرمندان بیشتری به طور فزاینده از سایر جایگزین‌هایی که از نظر انرژی کارآمدتر هستند، آگاه می‌شوند، در آینده ممکن است شاهد افزایش استفاده از این پلت فرم‌ها و همچنین توسعه بازارهای سازگار با محیط زیست و شفاف باشیم. برخی از این زنجیره‌هایی که از اثبات سهام استفاده می‌کنند عبارتند از: Algorand، Tezos، Polkadot و Hedera Hashgraph.

اتریوم سال‌ها پیش اعلام کرد که در نهایت از طریق ارتقای اتریوم 2.0 به اثبات سهام تغییر خواهد کرد. به این ترتیب، مصرف انرژی اتریوم به شدت کاهش می‌یابد و هنرمندان امیدوارند این اتفاق به زودی رخ دهد.

 دیگر پلتفرم‌های NFT از فناوری بلاک چین خصوصی استفاده می‌کنند و مانند Flow در حال حاضر کاملاً کاربردی هستند. با این حال، بلاک چین‌های خصوصی بسیار متمرکز هستند و از مفهوم واقعی بلاک چین فاصله دارند. مفاهیم واقعی بلاک چین این است که این یک سیستم غیرمتمرکز است و نیازی به مداخله و اعتماد یک واسطه ندارد.

چه اقدامات دیگری برای بهبود ردپای کربن NFT‌ها می‌توان انجام داد؟

قبل تر اشاره کردیم که اتریوم می‌تواند به الگوریتم اجماع اثبات سهام تغییر کند و این باعث می‌شود انرژی بسیار کمتری مصرف کند. با این حال، تیم توسعه پلتفرم آن الگوریتم را برای سال‌ها حفظ کرده است، اما این روند تا کنون هرگز تحقق نیافته است، همین موضوع شک و تردیدهای موجهی را در مورد این دستاورد ایجاد کرده است.

توسعه‌دهندگان اتریوم می‌توانند انتشار کربن و هزینه‌ها را با ساختن سیستم‌هایی بر روی لایه دوم، که بر روی بلاک چین موجود ساخته شده است، کاهش دهند. از طریق این سیستم‌ها، می‌توان انرژی زیادی را ذخیره کرد، زیرا همه تراکنش‌ها خارج از زنجیره انجام می‌شوند، که به معنای خروج نهایی از مکانیسم اثبات کار ناکارآمد انرژی است.

به عنوان مثال، شبکه لایتنینگ بیت کوین پروتکلی است که بر روی لایه دو بلاک چین ساخته شده است و اکنون به عنوان سیستم پرداخت بیت کوین در نظر گرفته می‌شود. این شبکه با محیط زیست مقیاس پذیر و سازگار است، زیرا به عملکرد اجماع اثبات کار زنجیره پایه متکی نیست.

طبق مثال فرآیند شبکه لایتنینگ، افراد یا سازمان‌هایی که می‌خواهند NFT‌ها را معامله کنند، می‌توانند تا زمانی که آماده تسویه کل تراکنش‌ها در لایه پایه بلاک چین PoW یا لایه یک باشند، یک کانال لایه دوم را برای انجام معاملات نامحدود باز کنند. به این ترتیب، به‌جای اینکه بلاک چین پایه را پر از تراکنش‌های نامحدود کنیم، تنها نتیجه خالص بر روی بلاک چین ثبت می‌شود. این موضوع باعث صرفه‌جویی در حجم عظیمی‌از تراکنش‌های پر از داده که انرژی زیادی برای تکمیل آنها مصرف می‌شود، خواهد شد.

در اینجا راه‌های دیگری که می‌توان برای شکوفایی بازار NFT بدون آسیب رساندن به محیط‌زیست استفاده کرد را عنوان کردیم:

با این حال، انرژی‌های تجدیدپذیر هنوز جایگزین کل زیرساخت فعلی تولید برق نشده‌اند، و عاقلانه نیست که به طور کامل بر آنها تکیه کنیم. کارشناسان آب و هوا و مخالفان بلاک چین و ارزهای دیجیتال استدلال می‌کنند که انرژی حاصل از انرژی‌های تجدیدپذیر هنوز بسیار کمیاب و گرانبها است و می‌تواند برای کاربردهای فوری تر مانند گرمایش و روشنایی استفاده شود.